Een advocaat-generaal van het Hof van Justitie heeft een belangrijke conclusie genomen omtrent het begrip vaste inrichting in de btw.
In geval van grensoverschrijdende diensten moet worden vastgesteld, waar die diensten voor de btw worden verricht. Als een btw-ondernemer een dienst verricht aan een andere btw-ondernemer, wordt de dienst in beginsel verricht waar de afnemer de zetel van zijn bedrijfsuitoefening heeft gevestigd (artikel 44, eerste volzin, van de btw-richtlijn resp. artikel 6, lid 1, eerste volzin, van de Wet op de omzetbelasting 1968; hierna: Wet OB). Indien de dienst daarentegen wordt verricht voor een vaste inrichting van de afnemende btw-ondernemer die in een andere lidstaat is gevestigd, dan wordt de dienst voor de btw verricht waar de vaste inrichting zich bevindt (artikel 44, tweede volzin van de btw-richtlijn resp. artikel 6, lid 1, tweede volzin, van de Wet OB). Als bij de afname van diensten een in een andere lidstaat gesitueerde vaste inrichting is betrokken, moet dus worden vastgesteld wie de diensten voor de btw heeft afgenomen, namelijk ofwel het hoofdhuis ofwel de vaste inrichting. Dit was ook het geval in de zaak waarin een advocaat-generaal van het Hof van Justitie een conclusie heeft genomen.
Volgens de advocaat-generaal is een vaste inrichting in de zin van artikel 44, tweede volzin, van de btw-richtlijn een inrichting die gekenmerkt wordt door een voldoende mate van duurzaamheid en een – wat personeel en technische middelen betreft – geschikte structuur om de voor eigen behoeften van deze inrichting verrichte diensten te kunnen afnemen en ter plaatse te gebruiken. Eigen personeel en eigen technische middelen zijn hiervoor niet vereist, voor zover de externe middelen ter beschikking staan van de inrichting als waren het haar eigen middelen.
Indien u naar aanleiding van het vorenstaande of anderszins nog vragen heeft, neemt u dan gerust contact met ons op.