Heffingsrecht over ontslagvergoedingen in grensoverschrijdende situaties

Op 16 juli 2014 heeft de OESO de 2014 Update van het OESO-Modelverdrag uitgebracht. Dit verdrag, inclusief het bijbehorende commentaar, fungeert veelal als blauwdruk voor verdragsbepalingen als landen een nieuw belastingverdrag met elkaar sluiten of een bestaand belastingverdrag gaan wijzigen.

In de Update 2014 van het OESO-Modelverdrag is onder meer het commentaar op de verdeling van heffingsrecht over ontslagvergoedingen gewijzigd. De richtlijnen in het OESO-commentaar ter zake van het heffingsrecht over ontslagvergoedingen wijken daarmee nu behoorlijk af van de richtlijnen die de Hoge Raad in 2004 heeft afgegeven.

Uit het commentaar blijkt dat de internationale toerekening van inkomsten bij een einde van een dienstbetrekking afhankelijk is van de aard van de betalingen. Het is daarom bij ontslag in grensoverschrijdende situaties van belang de eventuele vergoeding, zo mogelijk, te splitsen in verschillende (loon)componenten om vervolgens per onderdeel de verdeling van het heffingsrecht vast te stellen. Daarbij dient uiteraard ook te worden bekeken in hoeverre en op welke wijze de betrokken staten de vergoeding(en) in de heffing betrekken.

Het belangrijkste verschil tussen de richtlijnen van de Hoge Raad en die van de OESO is dat de OESO in de meeste gevallen slechts een referentieperiode van 12 maanden hanteert, in plaats van de (bijna) vijfjaarsperiode van de Hoge Raad. Naast dit verschil is het commentaar van de OESO gedetailleerder. Het is nu afwachten of de Hoge Raad dit gewijzigde OESO-commentaar in de toekomst in zijn jurisprudentie gaat overnemen.

De behandeling van ontslagvergoedingen in een grensoverschrijdende situatie tussen Nederland en Duitsland, is recent ook in de Tweede Kamer ter sprake gekomen. En wel in het kader van de plenaire behandeling van het wetsvoorstel tot goedkeuring van het belastingverdrag Nederland-Duitsland. In een Kamerbrief van 5 september 2014 heeft staatssecretaris Wiebes van Financiën een toelichting op het belastingverdrag Nederland-Duitsland geven. Hierin merkt hij op dat onder het nieuwe verdrag een nieuw uit te brengen regeling ter zake van de toewijzing van heffing van ontslagvergoedingen wordt opgenomen die in lijn is met het besluit uit 2007. Dit besluit bepaalt dat voor de allocatie van heffingsrechten wordt gekeken naar de volledige duur van de dienstbetrekking. Hiermee wordt afgeweken van de jurisprudentie van de Hoge Raad uit 2004 en de 2014 Update van het OESO commentaar.

Publicatiedatum: 12 oktober 2014