Hof bevestigt dat maaltijdbezorger in dienstbetrekking tot Deliveroo staat

Eerder zijn we in een nieuwsbericht ingegaan op de uitspraak van Rechtbank Amsterdam van 15 januari 2019 in een zaak die de FNV had aangespannen tegen Deliveroo. De rechtbank kwam in die uitspraak tot de conclusie dat de arbeidsrelatie tussen de maaltijdbezorger en Deliveroo als een arbeidsovereenkomst kwalificeert. Tegen deze uitspraak is Deliveroo in hoger beroep gekomen bij Gerechtshof Amsterdam. Het hof heeft op 16 februari 2021 uitspraak gedaan.

Bij de behandeling van de grieven verwijst het hof naar het arrest van de Hoge Raad op 6 november 2020 in de zaak X/Gemeente Amsterdam. In dat arrest heeft de Hoge Raad overwogen dat niet van belang is of partijen daadwerkelijk de bedoeling hadden de overeenkomst al dan niet onder de regeling van de arbeidsovereenkomst te laten vallen; waar het om gaat is of de overeengekomen rechten en verplichtingen voldoen aan de wettelijke omschrijving van de arbeidsovereenkomst. Die omschrijving houdt in dat de werknemer zich verbindt om in dienst van de werkgever tegen loon gedurende zekere tijd arbeid te verrichten. Indien dat het geval is moet de overeenkomst worden aangemerkt als arbeidsovereenkomst. Met dit arrest is duidelijk geworden dat de bedoeling van partijen dus geen rol speelt bij de vraag of de overeenkomst moet worden aangemerkt als arbeidsovereenkomst.

De Hoge Raad heeft in het arrest van 6 november 2020 geoordeeld dat voor de kwalificatie van een arbeidsrelatie moet worden gekeken naar de elementen ‘in dienst’, ‘loon’, ‘gedurende zekere tijd’ en ‘arbeid’. Deze kwalificatie moet gebeuren aan de hand van de rechten en verplichtingen die partijen zijn overeengekomen. Welke rechten en verplichtingen dat zijn moet aan de hand van het Haviltex-criterium worden vastgesteld. De Hoge Raad verwijst hierbij naar het arrest Groen/Schoevers. Uit het arrest Groen/Schoevers en de daarop volgende arresten van de Hoge Raad over de kwalificatie van de arbeidsovereenkomst blijkt dat gekeken moet worden naar alle omstandigheden van het geval.

Het hof is van mening dat de elementen, zoals de wijze van loonbetaling, het uitgeoefende gezag, de zekere tijd (met rechtsvermoeden), alsmede de overige omstandigheden, wijzen op de aanwezigheid van een arbeidsovereenkomst. De ten aanzien van het verrichten van de arbeid gegeven vrijheid is daarentegen een omstandigheid die eerder wijst op de afwezigheid van een arbeidsovereenkomst. Deze vrijheid is echter niet onverenigbaar met de kwalificatie van de overeenkomst als arbeidsovereenkomst. Het oordeel van het hof is dan ook dat de overeenkomst van de maaltijdbezorgers met Deliveroo kwalificeert als arbeidsovereenkomst.

Vermeldenswaardig zijn nog de volgende omstandigheden die het hof heeft meegewogen:

• Deliveroo heeft een ongevallen verzekering voor de maaltijdbezorgers afgesloten die ook door haar wordt betaald. Deze verzekering geeft gedurende een bepaalde tijd een uitkering tijdens arbeidsongeschiktheid vanwege een ongeval. Deze doorbetaling sluit aan bij de rechten en verplichtingen die op basis van een arbeidsovereenkomst gelden.
• De gemiddelde beloning van € 11,00 tot € 13,00 per uur is ontoereikend om als zelfstandige een verzekering af te sluiten tegen de risico’s van arbeidsongeschiktheid en voorzieningen te treffen voor andere omstandigheden (bijvoorbeeld werkloosheid).
• Deliveroo biedt een gratis aansprakelijkheidsverzekering aan.
• Het hof acht het van minder belang dat tussen partijen een modelovereenkomst ‘geen werkgeversgezag’ is gesloten op basis waarvan de Belastingdienst het werken – conform deze overeenkomst – aanmerkt als niet zijnde in dienstbetrekking.

Opdrachtgevers dienen zich met name van het laatste aspect bewust te zijn: de werkzaamheden kunnen wel vastgelegd zijn in een door de Belastingdienst goedgekeurde modelovereenkomst, dit laat onverlet dat er arbeidsrechtelijk sprake kan zijn van een arbeidsovereenkomst.

Publicatiedatum: 19 februari 2021