Wanneer werknemers wegens de vereiste specifieke deskundigheid op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of schaars aanwezig zijn, dan kan het aanwerven van buitenlandse werknemers een optie zijn. Ingekomen werknemers, die dus beschikken over specifieke deskundigheid die op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of schaars aanwezig is, komen onder voorwaarden in aanmerking voor de zogeheten 30%-regeling. Op basis van deze regeling kan aan kwalificerende werknemers een belastingvrije vergoeding worden uitbetaald van -kort gezegd- maximaal 30% van het loon plus een vergoeding voor extraterritoriale kosten (veelal extra kosten van huisvesting buiten het land van oorsprong) plus het bedrag aan schoolgelden. De duur van de 30%-regeling is maximaal acht jaar.

In een recent gepubliceerde uitspraak van Hof Den Bosch is ingegaan op het schaarstecriterium bij de 30%-regeling. Naar het oordeel van het hof was de vraag naar tandartsen groter dan het aanbod en daarmee was er sprake van een tekort. Nu het begrip schaars niet in de wetsgeschiedenis is uitgelegd, moet aanknoping worden gezocht bij de grammaticale uitleg. Het hof volgde de uitleg van belanghebbende dat sprake is van schaarste indien iets niet veel voorhanden is. Schaarste brengt niet noodzakelijkerwijs een tekort met zich, maar ingeval sprake is van een tekort is wel altijd sprake van schaarste.

Nu belanghebbende, een Duitse tandarts, naast aan het schaarstecriterium ook voor het overige voldeed aan de andere criteria voor de 30%-regeling, kwam het hof tot het oordeel dat hij in aanmerking kwam voor de 30%-regeling.