Werken in Nederland en toch sociaal verzekerd in het buitenland

In de praktijk blijkt dat werkgevers vaak er niet mee bekend zijn, dat zij buitenlandse sociale verzekeringspremies verschuldigd kunnen zijn voor een werknemer die in Nederland werkzaamheden verricht. U leest het goed: een Nederlandse werkgever, werkzaamheden die in Nederland worden verricht en toch buitenlandse sociale verzekeringspremies verschuldigd zijn.

Bij grensoverschrijdende arbeid moet worden vastgesteld waar de werknemer sociaal verzekerd is. Voor wat betreft de situatie dat de woon- en werkstaat in de Europese Unie is gelegen, bepaalt de EG-Verordening 883/2004 waar iemand verzekerd is. Deze verordening bepaalt dat een werknemer slechts in één lidstaat sociaal verzekerd is (het exclusiviteitsbeginsel). De werknemer is in beginsel sociaal verzekerd in de lidstaat waar hij zijn werkzaamheden uitoefent: het werklandbeginsel. Echter, wanneer de werknemer ook in de woonstaat werkt, kan de socialezekerheidswetgeving van de woonstaat van toepassing zijn op de dienstbetrekking die in werkstaat wordt uitgeoefend. In artikel 13, lid 1, onderdeel a, van de EG- Verordening 883/2004 is immers bepaald dat ‘Op degene die in twee of meer lidstaten werkzaamheden in loondienst pleegt te verrichten, is van toepassing de wetgeving van de lidstaat waar hij woont, indien hij op dit grondgebied een substantieel gedeelte van zijn werkzaamheden verricht.’ Met ‘een substantieel gedeelte’ wordt in de regel verstaan ‘minstens 25%’.

Het vorenstaande betekent bijvoorbeeld dat wanneer met een werknemer die in het buitenland woont, wordt afgesproken dat hij of zij op één of meerdere dagen per week thuiswerkt, de werknemer in het woonland sociaal verzekerd is. Deze situatie zou ook kunnen ontstaan als de werknemer in het kader van een tweede dienstbetrekking in de woonstaat werkzaamheden gaat verrichten. Het niet meer sociaal verzekerd zijn in Nederland betekent onder meer dat er geen Nederlandse AOW-rechten meer worden opgebouwd en dat men in de woonstaat verzekerd is voor ziektekosten.

Deze problematiek speelt ook bij de ambtenaren die in het buitenland wonen en per 1 januari 2020, wanneer de Wet normalisering rechtspositie ambtenaren (‘Wnra’) in werking reedt, de ambtenarenstatus verliezen. Zij vallen dan onder de reikwijdte van voornoemd artikel 13 van de EG Verordening 883/2004.

Gezien de mogelijke impact voor werknemer én werkgever van een wijziging van het land waar de werknemer sociaal verzekerd is, adviseren wij om in kaart te brengen bij welke werknemers dit mogelijk speelt en zo nodig actie te ondernemen. Mochten wij hierbij behulpzaam kunnen zijn, dan kunt u ons uiteraard contacten.

Publicatiedatum: 12 augustus 2019