In artikel 7:668a lid 1 BW wordt geregeld onder welke omstandigheden een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd converteert in een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Consequentie van deze conversie is dat de overeenkomst niet langer van rechtswege afloopt, maar dat deze dient te worden opgezegd, of ontbonden met alle bijbehorende consequenties zoals een opzegtermijn en de eventuele verschuldigdheid van een ontslagvergoeding.

De conversie doet zich voor als partijen binnen een periode van 36 maanden meer dan drie arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd hebben afgesloten, of indien de totale duur van tijdelijke arbeidsovereenkomsten meer bedragen dan 36 maanden. Een eventuele volgende arbeidsovereenkomst is dan altijd aangegaan voor onbepaalde tijd, tenzij de keten langer dan drie maanden onderbroken is geweest.

De keten wordt niet onderbroken als een ‘nieuwe’ werkgever moet worden aangemerkt als een ‘opvolgende werkgever’ in de zin van het BW. Dit laatste kan zich ook voordoen als de arbeidsovereenkomst met een werkgever is geëindigd wegens faillissement en de werknemer in het kader van een doorstart opnieuw in dienst wordt genomen.

In de arresten van 11 mei 2012 en 25 mei 2012 is de Hoge Raad ingegaan op de vraag wanneer sprake is van opvolgend werkgeverschap.

Het advies is om bij het aannemen van personeel te controleren, of en in hoeverre sprake is van het risico van ‘opvolgend werkgeverschap’. Wanneer dit risico bestaat, is het advies om ten minste drie maanden te wachten met de indiensttreding van de werknemer.