Vrijwillige IB’47 wordt een renseigneringsverplichting

Op basis van de actieve informatieplicht van artikel 47 Algemene wet inzake rijksbelastingen (‘AWR’) is een belastingplichtige of administratieplichtige gehouden de Belastingdienst ‘desgevraagd’ informatie te verstrekken. ‘Desgevraagd’ wil hier zeggen dat om de informatie moet worden gevraagd. Daarbij staat in de wetsgeschiedenis dat het bij de actieve informatieplicht gaat om “individuele vragen die een individueel antwoord vragen”. Het aan de Belastingdienst ‘uit eigener beweging informatie verstrekken’ over een derde, is slechts verplicht voor een levensverzekeraar of een krediet-, beleggings- of effecteninstelling (artikel 53, tweede lid, AWR).

Een belastingplichtige of administratieplichtige is naar onze mening niet verplicht om spontaan informatie te verstrekken. Verschillende inspecteurs menen daarentegen dat het indienen van een melding ‘Uitbetaalde bedragen aan derden’, ook wel een IB’47 genoemd, verplicht is d.w.z. spontaan dient te gebeuren. Naar onze mening is dat dus niet juist.

Op 30 juni 2020 heeft staatssecretaris Vijlbrief van Financiën – Fiscaliteit en Belastingdienst de Tweede Kamer geïnformeerd over het voornemen per 1 januari 2021 regelgeving in te voeren op basis waarvan bepaalde administratieplichtigen gegevens over uitbetalingen voor werkzaamheden en diensten inclusief het burgerservicenummer (‘BSN’) moeten aanleveren.

Waar het aanleveren van gegevens nu in principe niet verplicht is, zou dat per 1 januari 2021 wijzigen met de invoering van een renseigneringsverplichting. De renseigneringsverplichting zou gaan gelden voor inhoudingsplichtigen en rechtenorganisaties en ten aanzien van de betalingen die zij doen aan natuurlijke personen niet zijnde (fictieve) werknemers, vrijwilligers of ondernemers. In feite de groep waarvoor nu een IB’47 kan worden ingediend.

De invoering van de renseigneringsverplichting wordt toegelicht met het argument dat er nu geen wettelijke basis bestaat om van de derde te verlangen dat hij of zij het BSN verstrekt. Een IB’47 zonder BSN is weinig effectief. Tegen deze achtergrond is er wel wat voor te zeggen dat er een wettelijke basis wordt geïntroduceerd om het verstrekken van het BSN af te dwingen. Echter, de renseigneringsverplichting lijkt aan inhoudingsplichtigen en rechtenorganisaties een verplichting op te leggen die nu op basis van artikel 53, tweede lid, AWR alleen geldt voor levensverzekeraars of krediet-, beleggings- of effecteninstellingen. Onder het mom van een wettelijke basis om een BSN te vragen, verschuift de actieve informatieplicht van ‘desgevraagd‘ verstrekken van informatie naar ‘uit eigener beweging informatie verstrekken’ over een derde. Hopelijk is de Kamer voldoende kritisch ten aanzien van deze wetswijziging.

Het verstrekken van gegevens op basis van de renseigneringsverplichting zal feitelijk voor het eerst per 1 januari 2022 gaan plaatsvinden, omdat de gegevens over 2021 na afloop van het kalenderjaar en uiterlijk op 31 januari 2022 moeten worden aangeleverd.

Publicatiedatum: 07 juli 2020